Τώρα το καλοκαίρι στην Αθήνα, θες όλα να κυλούν πιο χαλαρά και να ‘χουν και μια δόση δροσιάς παραπάνω 🙂 ! Σου έχω την ιδανική λύση, την τέλεια πρόταση για Σάββατο βράδυ ή και για κάθε βράδυ καθημερινά, μια που το καλοκαίρι δε μετράει καθημερινές και Σαββατοκύριακα. Αν είσαι ακόμα στην πόλη, βαλ’ το καλά στο μυαλό σου και προσπάθησε να κάνεις «διακοπές». Ξεκίνα με ένα ατμοσφαιρικό, με μια στάλα ονείρου μαγικό, θερινό σινεμά!

Τα θερινά σινεμά στην Αθήνα είναι πολλά και αναρωτιέμαι αν τα έχω ξετρυπώσει όλα! Το έχω σκοπό και θα κάνουμε σε επόμενα κείμενα αυτήν την καλοκαιρινή, κινηματογραφική βόλτα.

Για την ώρα διανύουμε το δεύτερο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου και λέμε να πάμε προς Πλάκα. Λίγο πριν φτάσετε στο Σύνταγμα, εκεί κοντά στους Στύλους του Ολυμπίου Διός, βρίσκετε στον ιστορικό δρόμο της Κυδαθηναίων και καθώς κατηφορίζετε ανάμεσα σε όμορφα ταβερνάκια και πλακόστρωτο, στον αριθμό 22 συναντάτε το Cine Paris (Σινέ Παρί) 🙂 . Κόσμος, τουρίστες, μυρωδιές, μουσική, χαμός ενός καλοκαιρινού Σαββατόβραδου στην Πλάκα αλλά εσείς στον στόχο σας… ταινία κάτω από την Ακρόπολη, στην πιο όμορφη και γραφική γειτονιά της Αθήνας.

Αφού η παρέα μου κι εγώ αγοράσουμε τα εισιτήριά μας λίγο βιαστικά για να προλάβουμε – τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς το Σάββατο και ακόμα περισσότερο το καλοκαίρι δεν είναι πάντα πιστά στο ραντεβού τους. Ενημερωθείτε εδώ και ξεκινήστε λίγο νωρίτερα – παρατηρούμε τις αφίσες γύρω μας που μοιάζει να μας μεταφέρουν την ιστορία όλου του ευρωπαϊκού και αμερικάνικου κινηματογράφου.

Πραγματική ατμόσφαιρα σινεφίλ που ολοκληρώνεται με τη μοναδική θέα, στην καταπράσινη ταράτσα, την πιο όμορφη ώρα… τη στιγμή που αρχίζει δειλά δειλά να νυχτώνει!

Tip: Οι πάνω θέσεις είναι πιο prive και έχουν απρόσκοπτη θέα στην Ακρόπολη, αλλά όχι τόσο καλή ορατότητα στην οθόνη. You choose!

Έχω έρθει δυο – τρεις φορές ακόμα στο Cine Paris αλλά δε θυμάμαι την ιστορία του…

“Το Ciné Paris ανοίγει για πρώτη φορά το 1920. Η ιδέα ανήκει σε έναν Έλληνα κομμωτή, ο οποίος ζούσε πολλά χρόνια στο Παρίσι και λόγω της αδυναμίας του στην Πόλη του Φωτός, ονόμασε το σινεμά Paris. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 δημιουργείται το κτήριο όπου στεγάζεται σήμερα το Ciné Paris και λειτουργεί ως θερινό και χειμερινό σινεμά. Στα τέλη του ’60 όμως, εξαιτίας της κρίσης των θερινών κινηματογράφων κλείνει. Τελικά, το 1986 ανοίγει ξανά, με νέο ιδιοκτήτη πλέον, συνεχίζοντας να γεμίζει τις νύχτες και τα όνειρά μας με καλό κινηματογράφο.”

Μ’ αυτά και μ’ αυτά η ταινία αρχίζει. Ο Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας, αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Στίβεν Σπίλμπεργκ με αρκετή δόση από αστερόσκονη. Ό,τι πρέπει για παραμύθι. Χαμόγελα – γρανίτες και φρεσκοβουτυρωμένο ποπ κορν, αν προλάβατε – και το ταξίδι στ΄ όνειρο ξεκινάει.

Για την ταινία δε θα πω πολλά για να την ανακαλύψετε μόνοι σας. Μονάχα ότι… παρέα με τον Μεγάλο Φιλικό Γίγαντα ή BFG, όπως τον φωνάζει η μικρή του φίλη Σόφη, θα χαθείτε στη Γιγαντοχώρα και ναι… θα κυνηγήσετε όνειρα! Ακούγεται φανταστικό αλλά σκεφτείτε και τους εφιάλτες… Όλα είναι μέσα στη ζωή ή στη φαντασία; Είμαστε όλοι εδώ για να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας και από το σκοτάδι να μάθουμε να βγαίνουμε πάντα στο φως!

Σόφη, “Ένας Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας”

Παρασκευούλα “Του Κουτιού τα Παραμύθια”

Απορία: Συγγνώμη… αλλά η μικρή Σόφη από την ταινία “Ο μεγάλος Φιλικός Γίγαντας” του Σπίλμπεργκ δεν είναι ίδια η Παρασκευούλα, που όλοι αγαπήσαμε, από τη θρυλική σειρά “Του Κουτού τα Παραμύθια” της οικογένειας Σοφιανού; 🙂 🙂 

Ανάλαφροι και συγκινημένοι από την ιστορία του Ρόαλντ Νταλ, του μεγάλου παραμυθά, στην οποία έδωσε πνοή ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, πάμε να κλείσουμε όμορφα το βράδυ μας. Είναι 11 μ.μ. και η Πλάκα φαίνεται πιο ζωντανή από ποτέ. Τι επιλογές έχετε;

• Ποτάκι, μπυρίτσα, παγωτό στο χέρι και περπάτημα στο ιστορικό κέντρο μέχρι το Μοναστηράκι.

• Μία από τις 40 γεύσεις λικέρ στον θρυλικό και ευφάνταστα πολύχρωμο Βρεττό.

• Κοκτέιλ και λίγη καλοκαιρινή βαβούρα στον γραφικό και αγαπημένο πεζόδρομο της Ηπίτου πίσω από το Σύνταγμα (εγώ τον προτιμώ τις καθημερινές χωρίς τη βαβούρα).

• Χορταστική καυτή πατάτα στα όρθια από το ομώνυμο kaftipatata στην Κολοκοτρώνη. Αφήστε τις αισθήσεις και τις ορέξεις σας να δημιουργήσουν το πιο ιδιαίτερο street food, τις φοβερές καυτές πατάτες. Θα σας ξετρελάνουν!

Έτσι όμορφα αρχίζεις να νυστάζεις, χορτασμένος, σώμα, ψυχή και πνεύμα και προλαβαίνεις και ΗΣΑΠ, ΜΕΤΡΟ και το θρυλικό λεωφορείο 040 (Σύνταγμα – Πειραιάς), που όλους μάς μεγάλωσε 😉 ! Και όταν έχει φτάσει η στιγμή, που «γυμνός» απ’ όλα θα ξαπλώσεις, πέφτεις ελεύθερος και πιο ελαφρύς γιατί ξέρεις, ότι ο μαγικός σου φίλος, ο Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας έχει φτιάξει τη συνταγή των δικών σου ονείρων. Κάπου εκεί, μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, γνωρίζεις καλά… πως «απόψε» στην Πλάκα, κάτω από τα αστέρια, ένιωσες στ’ αλήθεια εκείνο το γνώριμο και γλυκό σα χάδι, δροσερό αεράκι που πάντα θα κυνηγάς.

Συλλεκτικές φωτογραφίες στα extras

Σινέ Παρί, Πλάκα – 2008 κάπου στο καλοκαίρι