DUSK: Ένα Ταξίδι Στο Χρόνο

745

28/11/2017

Γνώρισα την Αυγή Πλατανίδη, κατά κόσμον Dusk, ως δημοσιογράφος στο Metropolis Free Press. Ακολούθησαν συναυλίες που κάναμε μαζί για καλό σκοπό, στην Αθήνα και την επαρχία, συζητήσεις και φυσικά μουσικές της. Εσύ 🙂 μάλλον τη γνώρισες από το μελαγχολικό “What Are The Chances”.

Η Αυγή, από την αρχή, μου έδωσε την αίσθηση ενός πλάσματος σκοτεινού αλλά ταυτόχρονα αέρινου, που κινείται διάφανα μέσα στο χωροχρόνο.

Τώρα η Dusk επιστρέφει με ένα νέο μουσικό ταξίδι, μέσω του 2ου single της “Chronos” (κυκλοφόρησε 1ο το ‘Yenesis’) που προμηνύει και το καινούριο της EP.

Μαζί στο TravelSalad θα κάνουμε ένα ταξίδι στο χώρο και το χρόνο της Dusk που δηλώνει, από τη φύση της Ταξιδιάρα!

Φύγαμε!

Χρόνος είναι το χρυσάφι που μας δίνεται στα χέρια και πρέπει να προσέχουμε που το χαρίζουμε και όχι να το σπαταλάμε .

– Κάμαρες, Σίφνος – { home is where the heart is }

Ταξίδι για εμένα είναι ο,τιδήποτε μου γεμίζει το μυαλό και την ψυχή με φρέσκια ενέργεια . Το Φεύγα, ο Έρωτας και η Μουσική μπορούν να μου το δώσουν αυτό, ενώ ο συνδυασμός αυτών φέρει την τελειότητα.

Αν μιλάμε κυριολεκτικά για το ταξίδι, είμαι από τους ανθρώπους που απολαμβάνουν εξίσου τη διαδρομή με τον προορισμό, καμιά φορά ίσως και περισσότερο τη διαδρομή. Λατρεύω να βρίσκομαι σε ένα αυτοκίνητο , τρένο ή πλοίο με αγαπημένες μουσικές . Μου δίνει την αίσθηση ότι αφήνω πίσω μου τα δυσάρεστα, προχωράω άρα ζω.

Το ταξίδι είναι ο καλύτερος τρόπος να περνάς τον χρόνο σου… εγώ προσπαθώ να ταξιδεύω κυριολεκτικά και μεταφορικά όσο περισσότερο μπορώ αλλά ακόμα δεν έχω καταφέρει να το κάνω όσο θέλω… Ακόμα…

– Πάρος vs California –

Αγαπημένος προορισμός είναι η Θάλασσα… Εκεί νιώθω ολοκλήρωση και πληρότητα. Αν και φέτος είχα την τύχη να ταξιδέψω σε πολλά νησιά, και στην Αγγλία όσοι με ξέρουν γνωρίζουν ότι η Χρυσοπηγή της Σίφνου είναι το μαγικό μου μέρος.

– Rebirth –

Γενικά έφερα πάντα, κάπως βαρέως και με ευθύνη, την επίγνωση του χρόνου.

Βρέθηκα σε μια περίοδο όπου η ζωή μου ήταν ή μου φαινόταν κενή νοήματος. Αυτό, σε συνδυασμό με την παρατήρηση κοντινών μου ανθρώπων, που κατ’ εμέ φυσικά, σπαταλούσαν το χρόνο τους σε ένα ατελείωτο κυνηγητό αυτοπραγμάτωσης μέσα από τη δουλειά, τα χρήματα και τη διαχείρισή τους, δίχως να δίνουν Χρόνο στην ουσία της Ζωής – η οποία για εμένα έχει ουσία όταν πραγματικά τη μοιράζεσαι – με οδήγησαν να γράψω αυτό το κομμάτι.

Ο Έρωτας είναι το πιο δυνατό και φυσικό ναρκωτικό που υπάρχει!

Δεν προτιμώ τα «τεχνητά», οπότε «τον» εκτιμώ πολλαπλάσια. Σου δίνει φτερά και πετάς… τουλάχιστον μέχρι να σε ρίξει στα τάρταρα αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα… Πάντως, προσωπικά μπόρεσα ελάχιστες φορές να τον αρνηθώ.

Αγαπώ ό,τι πραγματικά εμπεριέχει αγάπη... Τη μουσική, τη θάλασσα , τη φύση και τους ανθρώπους που ξέρουν να αγαπούν, και όχι απαραίτητα εμένα.

Συνηθίζω να λέω: Δεν πρέπει τίποτα // Δεν πειράζει // ΖΗΝ

– Απέραντο γαλάζιο στην Αμοργό –

Επιλέγω Ελλάδα για τον Ήλιο της , τις θάλασσες , τα νησιά, τα βράχια της, τα βουνά, την ομορφιά, τη γλώσσα της, τη ψυχή της και τον πολιτισμό, που φέρει από το παρελθόν όχι το παρόν της. Το παρόν της, στην πλειοψηφία του του, με γεμίζει απογοήτευση.

Επιλέγω Εξωτερικό για ταξίδια άπειρα… Θα ήθελα να δω κάθε κρυφή γωνιά που έχει να μας χαρίσει αυτός ο πλανήτης. Δε με ενδιαφέρουν τόσο οι πόλεις αλλά αυτή η φύση που ζωγραφίζει τους πιο συγκινητικούς πίνακες. Ωστόσο, η Ελλάδα είναι το σπίτι μου.

– Ζάκυνθος, Ναυάγιο – “Το επισκέφθηκα σε ώρα που είχε αδειάσει & με μάγεψε. Μυστηριώδης ενέργεια διάχυτη παντού, που έβγαζε μια απομόνωση & μια βαθιά ηρεμία.”.

Στην Αθήνα αποφεύγω να τριγυρνώ. Η μυρωδιά της πόλης , το γκρίζο και το μπετό, μου προκαλούν ασφυξία… Εξ ου & προτιμώ να ζω γύρω της και όχι εντός της.

Την Αθήνα την αγαπώ μόνο τα βράδια όταν οδηγώ στην Αθηνάς , βλέποντας την Ακρόπολη ολοφώτιστη, ανέγγιχτη από το Χρόνο, πηγαίνοντας να βρω ανθρώπους που θέλω σε bar ζεστά.

Το Σάββατο… είναι λίγο μαζικό και επιλέγω να το περάσω ήρεμα συνήθως βγάζοντας εις πέρας υποχρεώσεις .

Η Δευτέρα από την άλλη είναι μαγική… Το καλοκαίρι θα με βρει στη θάλασσα και το χειμώνα στη δημιουργία. Αν έχεις την τύχη να είσαι ελεύθερος τη Δευτέρα νιώθεις σα σχολιαρόπαιδο σε εκδρομή.

Καθημερινά λειτουργώ αναλόγως πως θα έχει καταλήξει η προηγούμενη μέρα… Αυτό αφορά και το τι κάνω αλλά και τι ώρα θα το κάνω. Γενικά έχω ένα πλάνο το οποίο δεν καταφέρνω πάντα να τηρήσω. Ιδανικά προσπαθώ να τρώω ένα καλό πρωινό όταν ξυπνάω και να αποχωρίζομαι τα άγχη μου το βράδυ.

Δεν είμαι άνθρωπος της συνήθειας, τουλάχιστον όχι μακροπρόθεσμα. Η ζωή αλλάζει και εγώ μαζί της . Αλλά κάτι που προσπαθώ να καθιερώσω τελευταία είναι η συνεύρεση μου με τον Ήλιο, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να με λούζει με το Φως του ενώ είμαι ξαπλωμένη.

Θα υποκύπτω πάντα – αφήνοντας περιθώριο εξαιρέσεων – στον κατεργάρη έρωτα.♥

Έχω πολλούς φόβους. Οι άνθρωποι, η ασυνέπεια τους, εγώ στο μέλλον, το μέλλον όταν “φεύγουμε”, τα ύψη, το κενό, τα πουλιά και τα ερπετά… είναι μερικά από όσα μπορώ να απαριθμήσω αυτή τη στιγμή.

Έχω τόσα όνειρα και τα όνειρα εξ ορισμού είναι φανταστικά. Αυτό που ρεαλιστικά σκέφτομαι και ελπίζω είναι να με βρει ξανά το επόμενο καλοκαίρι υγιή στο Βαθύ μου Μπλε. Αν και μπορώ να γίνω ένας πολύ πρακτικός άνθρωπος, έχω πίστη ότι ίσως όλα μπορούν να πραγματοποιηθούν αύριο… Ακόμα και το να πετάξω! Καλώς ή κακώς δε μπορώ εύκολα να πάρω απόφαση το μηδέν.

Αν μπορούσα να διακτινιστώ, θα πήγαινα σε μια συγκεκριμένη παραλία έξω από την Αθήνα, που μου επούλωσε την καρδιά τους μήνες του φθινοπώρου όταν έπρεπε να γυρίσω από το νησί μου, τη Σίφνο. Οι λόγοι είναι προφανείς… Θέλουμε να βρισκόμαστε εκεί που αισθανόμαστε πιο «μεγάλοι», όπως είπε και μια φίλη.